Margreet Rozenboom
14 januari 2024
Op 28 december liep ik helaas een hersenschudding op doordat ik keihard tegen een schuifpui aan was gelopen. Ik had enorme hoofdpijn, pijn in m’n neus en voorhoofd. Licht, geluid en beweging maakte me duizelig en misselijk. Ook vergat ik veel dingen en kon de juiste woorden niet uitspreken. M’n whiplash was weer enorm getriggerd hierdoor.
Ik zat weer aan de tramadol en kon niet naar de kerk toe vanwege het licht en geluid. Op zondag ging het over vasten en was de vraag niet of we gingen vasten maar wanneer? Dat raakte mij diep en ik besloot mee te doen aan de vasten week. Hoewel mijn lichaam niet wilde, ben ik toch gegaan.
Omdat ik vanwege mijn medicijnen niet volledig kon vasten ben ik vloeibaar gaan vasten en met koffie gestopt. Mijn hoofdpijn werd hierdoor nog erger, maar met Gods hulp hield ik vol. Tijdens de maandagdienst kon ik het zingen niet verdragen, zelfs niet met oordopjes.
Op woensdagavond kon ik de helft van de zang in de zaal zijn met oordopjes, maar moest er helaas toch uit.
Ook op vrijdag was dit zo maar ik besloot om mijn oordopjes uit te doen en door te zingen, omdat God dat van mij vroeg. We hadden een fantastische afsluiting en ik was nog niet klaar met bidden en vasten!
Ik merkte dat ik 1,5 meditatie kon luisteren achter elkaar en wilde door gaan om op zondag pas weer te eten. Het vasten was niet moeilijk en ik taalde niet naar eten, zelfs niet toen mijn gezin Mc Donalds zat te eten voor mijn neus. Dat is bijzonder omdat ik een enorme emotie-eter was. Ik merkte toen dat ik geluid kon verdragen en de hoofdpijn weg was…
Toen ik zondag in de kerk kwam wist ik zeker dat ik genezen was! Ik verdroeg elk geluid en kon zingen en God groot maken.
Ik had niet eens gebeden om herstel van mijn hersenschudding en ik kreeg het van God.
Ik deelde het met Paul en Anne, en mijn diepe wens is dat we veel vaker een bidden en vasten week in de gemeente mogen vieren.
We waren een heilig huisgezin van God en ik voelde me geliefd en gezien door Hem. Halleluja, alle Eer aan God!
